-I-

1999 Adapazarı depremini izleyen hafta içerisinde oradaydım. Benimle birlikte iki kişi daha, ikisi de fotoğrafçı, toplam üç fotoğrafçı ediyor. Karışık hisler içinde çocukluğumun bir kısmını geçirdiğim şehri seyrediyordum. Yazdı, çok sıcaktı, şehir bitikti. Ben, güneşin altında, bakıyordum sadece. O gün sadece 20 kare çekmişim, kalan filmlerimi arkadaşlarıma verdim, zaten çekemiyordum. Daha sonra o 20 karede hiç insan yüzü olmadığını fark ettim, bir büyük felaketi insan yüzlerine taşıtmak istemediğimi her şey olup bittikten sonra anladım. Bu anlamda bir ikon üreticisi degildim.